سونامی و زلزله در ژاپن و تخریب و کشته هایی که به جا گذاشت یک طرف، معضل نیروگاه اتمی فوکوشیما طرف دیگر.
در کشور های دموکراتیک همانند آلمان حادثه فوکوشیما بحث های تازه در مورد تجدید نظر در استفاده از انرژی اتمی را دوباره داغ کرده است.به عبارت دیگر در این سرزمین‌ها که چیز‌های بسیار زیادی از جمله حق زیستن بغیر از اتم حق مسلمشون هست، هیچ ابایی در بحث منطقی و کارشناسانه حول محور انرژی اتمی و راه های صرف نظر کردن از این انرژی را ندارند. به این مطلب مفصلتر در متنی دیگر خواهم پرداخت.
فاجعهٔ هولناک فوکوشیما به وجود آمد که به ما نشان دهد که حوادث این دست دورانش پایان نیافته و تنها مختص کشور‌های ورشکسته مثل شوروی نیست، ژاپن که یک غول صنعتیست و استاندارد‌ها در این کشور به شکل بسیار خوبی رعأیت میشود در برابر طبیعت سر تسلیم فرود آورد تا حادثه ای کما بیش مثل چرنوبیل به وجود بیاید. فراموش نکنیم که بوشهر و بسیاری دیگر از مراکز دیگر اتمی ایران در مناطقی هستند که زلزله خیز میباشند. و یک زلزله هولناک میتواند کابوس فوکوشیما و چرنوبیل رو برای ما رقم بزند.
تصور کنید این اتفاق در بوشهر افتاده و معلمی سر کلاس دوم دبستان در سال ۱۴۰۰ داره به بچه ها دیکته میگه، پس این متن ادامه رو با آهنگ یک معلم در حال گفتن دیکته بخوانید. امیدوارم چنین اتفاقاتی در هیچ جای دنیا رخ نده.
دیکته سال دوم دبستان در سال ۱۴۰۰
بشیر در بوشهر زندگی میکرد.
بشیر نخل خرما داشت.
پدر بشیر ماهیگیر بود.
بوشهر اتم داشت.
اتم اشعه دارد.
نخلهای خرما دیگر خرما ندارند.
خلیج فارس ماهی ندارد.
دختر بشیر یک پا ندارد.
No comments:
Post a Comment