شعار "انرژى هسته اى حق مسلم ماست"/ يك حقيقت يا فقط يك دروغ بزرگ

نویسنده: اقدس محمدی

آيا شعار "انرژى هسته اى حق مسلم ماست" يك حقيقت است يا فقط يك دروغ بزرگ از طرف  دولت ايران براى عوام فريبى است؟

قبل از اينكه در مورد اين سؤال به بحث بپردازم، ميخواهم به شما خوانندگان عزيز، اطلاعاتى در مورد اينكه انرژى هسته اى چيست بدهم. 

پديده راديواكتيو در سال 1896 توسط ‹‹ هنري بكرل›› كشف شد. تاقبل ازآن تمام منابع توليد پرتوهاي راديواكتيو طبيعي بودند(مثل پرتوهاي كيهاني و سنگهاي راديواكتيو ضعيف و...) ولي در سال 1934 اولين موادپرتوزاي مصنوعي جهت مصارف تحقيقاتي ساخته شدند ، ولي متاْسفانه سران كشورهاي قدرتمند از اين پديده عظيم استفاده بسيار نابجايي كردند. آلماني هادر آغاز جنگ دوم جهاني براي توليد بمب اتمي تلاش مي كردند. متفقين وبخصوص انگليسيها متوجه اين منظور شدند ومخازن آب سنگين(D2O كه به عنوان نرم كننده نوترون در رآكتور هسته اي مصرف دارد) آنهارا در سوئد ونروژ نابود كردند ومانع دستيابي آنها به بمب اتمي شدند . آمريكايي هابالاخره در سال 1945 در مركز محرمانه ‹‹ لوس آلاموس ›› موفق به ساخت  بمب اتمي شدند و به تبع آن انگليسي ها ، فرانسوي هاوچندي بعد چيني هاوهندي ها، پاكستاني ها و اسرائيلي ها هم به اين سلاح خطرناك دست يافتند .

 آمريكا در سال 1945با يك بمب اورانيومي(به نام پسركوچك)باقدرت 5/12تن  T.N.T به هيروشيما حمله كردكه  150000  نفرراكشت وسه روز بعد بايك بمب پلوتونيومي(به نام مردچاق) باقدرت 25تن ‍‍T.N.T به ناكازاكي حمله كرد كه تلفات آن 75000  نفربودند .جدا از خطر انفجار  بمبهاي اتمي ، خطر نشت يا انفجار نيروگاه هاي هسته اي نيز وجود دارد . بطور مثال : حادثه نيروگاه اتمي ‹‹ويندسكال›› انگلستان در 1951 باوسعت آلودگي 500 كيلومتر مربع باتعدادي بيمار وكشته. و حادثه نيروگاه اتمي ‹‹ تري ميل آيلند›› امريكا در 1979 با وسعت آلودگي چندصد كيلومتر مربع كه هيچ گاه اسرار وآمار تلفات آن را فاش نكردند . وحادثه نيروگاه اتمي ‹‹ چرنوبيل ›› روسيه در  1986 كه حدود 670000 نفر را آلوده وبيماركرد وتعداد زيادي ازآنان راكشت.

 و در سالهاى اخير ايران تلاش كرده است تا به اين نيروى مخرب دست پيدا كند و على رغم همه ى مخالفت هاى داخلى و خارجى، دست از اين خواسته بر نداشته است. 

در اينجا چند نكته قابل ذكر است.

١) اگر مسئله هسته اى مانند انفجار هسته اى پيش بيايد، اثرات مخرب زيست محيطيش جهانى خواهد بود. همانطورى كه بشر تا به امروز اين را تجربه كرده است و خواهد كرد. بر اثر يك انفجار هسته اى يد و سزيم كه براى انسان بسيار خطرناك است توليد ميشود. يد به مدت سه ماه در محيط باقى مى ماند ولى سزيم، ٣٠٠ سال طول ميكشد تا از بين برود. من به عنوان يك ايرانى كه عاشق كشور و مردمم هستم، نگران اتفاق افتادن چنين فاجعه اى در ايران عزيزمان هستم. دولت مردان ايران ثابت كرده اند كه تنها چيزى كه براى آنها اهميت دارد حفظ قدرتشان است، حتى اگر به بهاى خون هزاران انسان بيگناه( مردم بوشهر و اطراف آن) باشد. متاسفانه مسئله ى هسته اى ايران به يك بازى سياسى براى دولت مردان ايران براى حفظ قدرت، تبديل شده است. 

٢) ميزان اورانيومى كه در جهان وجود دارد فقط جوابگوى ٧٠ سال تمام نيروگاه هاى هسته اى در سطح جهان است و قابل تامل تر اين كه بيشتر اين منابع استفاده شده اند. گزينه ى ديگر باقى مانده استفاده از پلو تنيوم است كه بسيار خطرناك است و اغلب در توليد بمب اتمى از آن استفاده ميشود. در اينجا اين نكته قابل ذكر است كه روسها فقط سوخت ١٠ سال نيروگاه بوشهر را تأمين ميكنند بر طبق قراردادى كه بين دو كشور منعقد شده است. به اين دليل كه ايران منابع اورانيوم كافى ندارد بايد اورانيوم وارد كند و اين از لحاظ اقتصادى مقرون به صرفه نيست. به علاوه غنى سازى اورانيوم براى كشورى كه اورانيوم ندارد كاملاً چيز عجيبى است. 

٣) هزينه بستن يك نيروگاه هسته اى خيلى زياد است. عمر مفيد هر نيروگاه ٣٠ سال است، نهايتاً ٤٠ سال( عمر نيروگاه بوشهر در حال حاضر تقريباً ٤٠ سال است، نيروگاه و تمام تجهيزات قديمى هستند و اين ريسك خطر نشت راديواكتيو به محيط را خيلى بالا ميبرد). بعد از آن سالها طول ميكشد تا يك نيروگاه كاملاً پاكسازى شود. با پيشرفت تكنولوژى، سران كشورهاى دارنده اين نيرو مانند آلمان به اين نتيجه رسيده اند كه در عرض ٢٥ سال آينده بايد به استفاده از انرژى هسته اى پايان بدهند. جالب اين است كه دولت مردان ايران ميخواهند راهى را بروند كه پيشتر دولت هاى ديگر رفته اند و به بم بست رسيده اند و الان در پى راه چاره هستند البته اگر چاره اى باشد. 

٤) مسئله ى اخلاقى:  

چرا بايد زباله هاى هسته اى ايجاد شود كه طول عمر آنها چند صد هزار سال است؟؟؟

چرا بايد نسل آينده نگران زباله هاى هسته اى باشد كه به خاطر خودخواهى آدم هايى تشنه قدرت( رژيم ايران ) به وجود آمده است؟؟؟

چه كسى مسئول تمام مشكلاتى است كه براى نسل آينده پيش خواهد آمد. ما بايد به فكر نسل آينده باشيم. ما در مقابل نسل آينده مسئول هستيم.

شعار انرژى هسته اى حق مسلم ماست يك شعار دروغين است با توجه به نكات بالا و نكاتى كه راجب قابليت ها و ظرفيت هاى ايران مطرح خواهد شد. 

١) سرمايه گذارى بايد بر روى انرژى هاى بى خطر و بى ضرر مانند انرژى خورشيد، آب و باد انجام بگيرد، نه بر روى انرژى هسته اى. هواى ايران نه ماه از ١٢ ماه سال را بادى است. كوير لوت كه يكى از خشك ترين كوير هاى جهان است در ايران قرار دارد. اين به اين معنى است كه ما به اندازه كافى آفتاب براى توليد الكتريسيته داريم. به هر حال نيروگاه بوشهر فقط ٢٪ از كل برق كشور را توليد ميكند كه با توجه به هزينه هاى خرج شده تا به اكنون اصلاً  از لحاظ اقتصادى به صرفه نيست.

٢) ايران يكى از بزرگترين دارندگان ذخاير نفت و گاز جهان است. دولت مردان ايران ميگويند كه ما ميخواهيم انرژى هسته اى را بومى كنيم، اين در حالى است كه آنها حتى توانايى بهره بردارى كامل از ذخاير نفت و گاز موجود را ندارند. بيشتر پالايشگاه هاى نفت و گاز ما در دست عرب هاست به طور نمونه نيروگاه پارس جنوبى كه ميزان استخراجى كه عرب ها از آن دارند حتى قابل مقايسه با ما نيست. بيشتر از نيمى از كل استخراج. ايران دومين دارنده ذخاير گاز جهان است ولى متاسفانه ما شاهد قطعى گاز در طول زمستان و خانه هاى سرد ايرانيان هستيم. حق مسلم ما، انرژى هسته اى نيست بلكه بهره بردارى و داشتن چيزى است كه در حال حاضر داريم ولى استفاده نمى كنيم و اگر هم ميكنيم نه براى مردمان خودمان بلكه براى ديگران است و پولش به جيب دولتمردان ميرود. 

 ٣) در ايران فقط سپاه پاسداران كه يك ارگان نظامى است به دنبال انرژى هسته اى است و اين بر خلاف صلح آميز بودن است. 

٤) مسئله هسته اى ايران يك فاجعه اقتصادى است. روسها فقط به فكر سود اقتصادى و منافع خود هستند.بر طبق قرارداد، آنها تا سال ٢٠٠٠ قرار بوده است كه نيروگاه را به طور كامل تحويل بدهند اما تا به الان كه سال ٢٠١٣ است اين امر محقق نشده است. تنها اين سرمايه ى ملى ما ايرانيان است كه به علت قدرت طلبى دولتمردان به باد فنا رفته است. إصرار دولت ايران براى داشتن نيروى هسته اى با توجه به تمام فجايع اقتصادى كه تا كنون بر سر مردم ايران آمده است كاملاً بي معنى است. دولت ايران ماهيانه بيش از ٢٠ ميليون دلار براى نيروگاه بوشهر خرج ميكند، در حالى كه مردم در نزديكى نيروگاه( روستاهاى اطراف نيروگاه ) در فقر شديد و تاسف بارى زندگى ميكنند، بدون هيچگونه اطلاع و دانشى در مورد انرژى هسته اى و خطرات آلودگى هسته اى. اين بايد براى همه ى ما كه با اين خطر آشنا هستيم پر اهميت باشد و اطلاع رسانى را به عنوان يك ايرانى وظيفه خود بدانيم. 

٥) دولتمردان ايران مى گويند كه نيروگاه بوشهر كاملاً امن است  ولى اين يك دروغ محض است. نيروگاهى مانند نيروگاه بوشهر در دنيا وجود ندارد زيرا اين نيروگاه تركيبى از تكنولوژى روسى، آلمانى و تا حدودى ايرانى است و اين يك پديده نادر و متاسفانه غم انگيز است. هر خطرى ممكن است پيش بيايد و اگر بيايد از دست هيچ كسى كارى بر نميايد و منجر به يك فاجعه انسانى و زيست محيطى ميشود. در تمام كشورهاى دارنده انرژى هسته اى، نيروگاه ها و مناطق اطراف آن تا شعاع ٤٠ مايلى از لحاظ امنيتى و به علت ايمنى مردم بومى، تحت مراقبت شديد هستند اما در ايران، بوشهر، شما بدون هيچ مزاحمتى ميتوانيد حتى تا ورودى اصلى نيروگاه برويد و متاسفانه مردم بومى در فاصله كمتر از ١٠ كيلومترى نيروگاه زندگى ميكنند. 

٦) همانطور كه تجربه ثابت كرده است از لحاظ ايمنى نميتوان به تكنولوژى روسها اطمينان كرد. 

٧) ايران تنها كشور دارنده نيروگاه هسته اى فعال است كه عضو كنوانسيون ايمنى هسته اى نشده است. اين كنوانسيون بعد از فاجعه چرنوبيل در سال ١٩٨٦ كه منجر به آلوده شدن منطقه عظيمى در اطراف نيروگاه و بى خانمانى ١٦٠ هزار اوكراينى شد، به تصويب رسيد. 

و در آخر اين قابل ذكر است كه ما به يك ايران اتمى نياز نداريم. چرا ما بايد نيرويى داشته باشيم كه ضررش بيشتر از منفعتش است، البته اگر منفعتى براى مردم ايران داشته باشد. تا به الان جز تحريم، انزوا و بدبختى چيز ديگرى براى مردم نداشته است. سرمايه اى كه تا به الان توسط دولتمردان صرف اين انرژى مخرب شده است را اگر صرف انرژى هاى پاك كرده بودنند، ايران ميتوانست تا به امروز پيشگام بهره ورى از انرژى هاى پاك در سطح جهان باشد و پيام صلح و دوستى را به جهانيان أعلام نمايد. ما بايد به عنوان يك الگو براى جهانيان باشيم. با توجه به تمام اتفاقاتى كه تا كنون رخ داده است، به نظر ميرسد كه مسئله ى هسته اى ايران با اين دولت كنونى قابل حل شدن نيست و نياز به جنبش مردمى دارد چرا كه مسئله به خاطر جلوگيرى از فاجعه انسانى و اقتصادى بيشتر، حياتى است